banner
   
Home Heremiet ibis - Geronticus eremita Alfabetisch
Register
       
Leefgebied     Voortplanting
 
Heremiet ibis Artis 2010 Heremiet ibis Apenheul 2010
In de middeleeuwen wordt in alpenlanden de kaalkopibis als huisdier gehouden.

Uit historische bronnen weet men dat ze ooit in grote aantallen voorkwamen, maar door toedoen van de mens stierf de vogel ergens in de 17e eeuw uit. In 1897 herontdekken wetenschappers de mysterieuze vogel uit de oude boeken in Noord-Amerika.

In 1964 planten de ibissen zich voor het eerst voort in Europese dierentuinen.
De kaalkopibis is sinds een paar jaar weer in het wild te zien in Europa.
Heremiet ibis Artis 2010 Onder meer in Oostenrijk probeert men de vogel weer uit te zetten.

Dat wordt bemoeilijkt doordat de jonge vogels geen aangeboren neiging hebben
om in de winter naar het zuiden te vliegen.

Zij leren dat normaal gesproken van de ouders. De trek is echter noodzakelijk, omdat in de Alpen 's winters te weinig voedsel te vinden is. Door de vogels met de hand op te voeden, zien zij een mens als ouder.
 

zuidwest Marokko en Turkije

2-4 eieren
   
Leefomgeving Broedtijd
   

Steile kliffen en rotsen

27-28 dagen
beide ouders broeden

   
Voedsel Leeftijd
   

insecten, wormen, amfibieën, reptielen en kleine zoogdieren. 

   
Lengte en gewicht Bijzonderheden
   

70-80 cm.

Ook bekend als
noordelijke kaalkop ibis of waldrapp
Heremietibissen zijn geslachtsrijp op een leeftijd van 5 tot 6 jaar. Als deze met een ultralight vliegtuigje in de herfst richting zuiden vliegt, vliegen de jongen mee en kunnen zo leren waar rust- en voederplaatsen zijn.

De kaalkopibis broedt op steile kliffen en rotsen. Het nest bestaat uit stro en gras en ligt in een spleet in de rotsen. Beide ouders zorgen voor de jongen, die nog 46-51 dagen in het nest blijven.		 ernstig bedreigd